Location: Home > A_D > Cycloop 1953 - 1963 > Een reisverhaal van Teun Hoek

Een reisverhaal van Teun Hoek

KAPITEIN HOEK SCHREEF VANUIT NORFOLK

Sleepboot "Cycloop" bracht reus van vrachtboot veilig binnen

Meer duikboot dan sleper

Wij waren nog maar enkele minuten met onze sleep, de "Maria Luisa", in de haven van Bermuda binnen, toen de waterklerk ons zei, dat we direct moesten bunkeren. Ruim 200 mijl ten Noordwesten van Bermuda dreef het onder Panamese vlag varende Italiaanse vrachtschip "Lagos Ontario" met roerschade. Dat schip moesten we zo gauw mogelijk oppikken en naar Norfolk slepen.
In de morgen van 21 februari 1957 vertrok de "Cycloop" naar het hulpeloze schip. Het weer was slecht geworden. Een ruwe zee en een flinke storm gooiden zoveel water over ons schip, dat het meer leek op een duikboot dan op een sleper. Toch konden we een tien mijlsvaart staande houden. Na 510 mijl stomen, om 13 uur op vrijdag, 23 februari, konden we de "Lagos Ontario" melden, dat wij haar recht vooruit peilden en dat wij onze sleepdraad en nylon-rekker voor haar klaar hadden liggen..."

Dit is een passage uit de brief, die wij (redactie IJmuider Courant) — uit Norfolk — ontvingen van kapitein Teun Hoek van de zeesleper "Cycloop" van Bureau Wijsmuller te IJmuiden. In de stormachtige januari- en februari maand heeft IJmuiden en heeft ook Nederland meegeleefd met deze jonge gezagvoerder, die met zijn moedige bemanning en zijn sterke sleper zware  sleep karweien op de wilde Atlantische Oceaan heeft verricht. Eerst opende de Cycloop een jacht over 1000 zeemijlen vanaf New York op een schip, dat zonder brandstof een prooi van de Atlantic dreigde te worden. Nauwelijks met deze vrachtvaarder in de haven van Bermuda binnen, begon de reis naar de "Lagos Ontario", een schip van meer dan 7000 Bruto register ton.

Eerste reis

Ik schrijf u onze ervaringen nu wel, maar ik hoop niet, dat IJmuiden me straks, als we binnen zijn, nawijst en zegt: „Daar gaat de opschepper!" Want heus: het is ons werk, dat slepen. Wij vergeten de narigheid en de moeilijkheden die we ondervinden gauw, anders konden we wel ophouden met varen. Eigenlijk  praten wij van de sleepvaart het liefst met mensen uit het bedrijf en niet voor het publiek. Bovendien zijn er veel kapiteins, die veel meer ervaring hebben dan ik. Ik maak ten slotte  mijn eerste reis als kapitein.
Kapitein Hoek, die ook hielp de "Statendam" in veiligheid te brengen, vroeg ons deze ontboezeming óók te publiceren. Zo zijn onze sleepvaarders immers: ze lopen niet graag te koop met hun prestaties.
Nochtans is het een prachtig stuk werk geweest, dat de mannen van de "Cycloop" leverden, toen zij de "Lagos Ontario" vastmaakten, nadat het schip al drie dagen, van alle hulp verstoken, speelbal der zware Oceaandeining , was geweest. „Gelukkig werd het weer wat handzamer, toen de sleeptros  over moest", vervolgde kapitein Hoek zijn brief. Het schip was leeg en lag als een blaas op het water. We gingen langzaam vóór wind en zee er op af, stuurden de "Cycloop" vlak onder het voorschip langs en hadden al gauw een hieuwlijn van de "Lagos Ontario" te pakken. Een half uur later was onze tros aan boord van het schip en lagen wij volle kracht te trekken. Vergeleken bij de Goliath die wij trokken gedroeg ons schip zich als een dappere David.

Voor Anker.

Het weer werd gelukkig beter. Het werd echter weer slechter nabij de Chaese Peak Bay. Veel last hadden we er toen niet meer van, want 's nachts om 12 uur passeerden we Cape Henry en om 4 uur 's morgens, op woensdag 27 februari, na vijf dagen slepen, kwamen we ten anker te Hamptonreads.
Toen ik de volgende dag een praatje met de Italiaanse kapitein maakte aan boord van de "Lagos Ontario", vertelde hij, mijn bemanning en mij een presentje te willen geven. Hij stopte mij een Hollandse fles jenever onder de  arm en ik moest er even om lachen..
Aldus het sobere verhaal van kapitein Hoek. Wie de winterse Noord-Atlantic kent en de ontzaglijke moeilijkheden bij het slepen van een groot, geheel leeg schip in de storm, zoals er zovelen in IJmuiden daarvan weet hebben, beseft wel, dat er achter de woorden van deze sleepbootkapitein een wereld vol hard en moedig sleepwerk schuil gaat.
Maar hierin is kapitein Hoek, die wij feliciteren met zijn mooie successen, als al zijn collega's: „wij vergeten de moeilijkheden gauw, anders kun je wel met varen ophouden...!"