1967- 1968 sleepreis met de Setneth I

Een sleepreis met de Setneth I

Na een dokbeurt in Amsterdam, november 1967, ben ik in IJmuiden aan boord van de "Jacob van Heemskerck" gekomen. Tijdens deze dokbeurt was aan boord van de "Jacob van Heemskerck" in Amsterdam ook een verstelbare schroef geïnstalleerd.

Nadat de "Jacob van Heemskerck" weer helemaal uitgerust was voor de sleepreis zouden we eerst naar Den Helder gaan, om daar trekproeven te doen (de "bollard pull" bepalen).

Maar ja, het werd slecht weer en er kwam een beste storm. Zoals zo vaak kwam daardoor een schip in de problemen, het Duitse motorschip "Immen" kwam met machinestoring ter hoogte van de ET route rond te drijven en kwam zo aan lager wal.
 
Op een gegeven ogenblik lag de "Immen" voor twee ankers. Maar die bleven krabben en kwamen als een knoop in elkaar te zitten.

Nu wij er met de "Jacob van Heemskerck" op af op 7 december 1967, tegen de Noord-West 9-10 die er stond kregen we beste klappen water en zand.

De andere morgen, 8 december 1967, hebben we vast gemaakt en toen heeft het nog een paar uur geduurd voordat die Duitser zijn ankers thuis had, want het was een wirwar van kettingen.

Afijn, het is gelukt en toen op Emden - Duitsland, aan met de "Immen".

Vandaar gingen we gelijk door naar de RDM-werf in Rotterdam. Daar was het eerste Nederlandse booreiland gebouwd en dat moesten we samen met de "Utrecht" naar een positie ter hoogte van Tarragona – Spanje slepen.

Nu even spieken! De constructie van de "Sedneth I" bestaat uit 4 torpedovormige drijvers, die 84 meter lang zijn en een diameter van 6,40 meter hebben. Op deze drijvers zijn kolommen geplaatst, die het dek op 32 meter hoogte dragen.
De extra zware hoek-kolommen hebben een diameter van ca. 10 meter. En hier bovenop komt dan nog eens de boortoren van 45 meter hoog.
 
Dit geeft enige beeldvorming van hoe groot die dingen wel zijn.

Ik ben bij de RDM diverse keren aan boord van dat eiland wezen kijken, maar dat was een makkie. Ze hadden op de kade gewoon een complete lift-installatie gebouwd. Ik had nog wat moeilijkheden met een "blower" van de hoofdmotor, dus de hele nacht daaraan gewerkt en nog even - op en neer naar Vlaardingen - proefstomen. Alles was oké.

Na een paar dagen van wel of niet vertrekken vanwege het slechte zicht op de Waterweg kregen wij op 14 december 1967 toestemming van de Rijks-havenmeester om te vertrekken. Wij stonden er samen met de "Utrecht" voor, terwijl op de Waterweg stuur-assistentie door de "Titan" en de "Hector" verleend werd.

Ondanks de voorspellingen van goed zicht, viel de zaak weer potdicht bij Maassluis en werd het gehele scheepvaartverkeer stil gelegd.

Maar ja, aan alles komt een eind en ook wij kwamen buitengaats, daar kun je dan een beetje de ruimte opzoeken en de sleepdraden wat vieren met als resultaat dat je weer wat meer "power" kan geven.

Wij hobbelden dan ook voorspoedig de Straat van Dover in, maar in het Engels kanaal werd het weer al rotter. En in de Golf van Biscaye werd het echt bar en boos. Dagen achter elkaar windkracht 8 tot 10.
 
Maar het eiland mocht niet meer dan 1½ graad slingeren. In die pontons waren allemaal ballasttanks en in de pilaren waren complete pompkamers gebouwd.
Dus kon men net zoveel ballasten als nodig was.
 
Tussen Kerst en Oud en Nieuw kwamen we dan ook geen meter vooruit. We lagen volle kracht met z’n tweeën te trekken, maar het enige verschil in middag-positie met de vorige dagen was een paar mijl drift en soms nog negatief ook.
Je kon net zo goed aan Engeland gaan liggen scheuren.

Het was echt armoedig zoals je dan als Jan de Zeeman moet leven op zo’n slingerende en stampende boot.
 
Maar in het nieuwe jaar knapte het weer wat op en ging de ballast uit het eiland. We konden weer vaart maken.
 
Na Gibraltar gepasseerd te zijn werd de boortoren, die gedurende de
reis op het werkdek had gelegen, opgericht.

Er waren 31 man van de boor-maatschappij aan boord en vier van onze runners.

Het was in het donker een mooi gezicht. Het gehele eiland en de boortoren baadde in een zee van licht.

Afijn, na een sleepreis van meer dan een maand waren de 2000 mijl - want verder was het niet - verleden tijd.
 
Wij kwamen op de 17e januari 1968 bij Tarragona - Spanje, aan.

De "Utrecht" werd daar bedankt en wij zijn nog een weekje bezig geweest met "anchor handling", enz.

Jaap5.